Antoni Stychel

(1859 – 1935)

Ksiądz Antoni Stychel urodził się 13 czerwca 1859 roku w Krasnym Dłusku jako syn urzędnika sądowego. Uczył się w gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Maturę zdał w 1880 roku, po czym rozpoczął studia politechniczne w Berlinie, które wkrótce jednak porzucił na rzecz teologii w Würzburgu. W 1889 roku przyjął święcenia kapłańskie.

Ksiądz Stychel działalność społeczną na rzecz niepodległości Polski rozpoczął już w trakcie edukacji szkolnej. Należał wtedy do Towarzystwa Tomasza Zana, wielkopolskiej młodzieżowej organizacji niepodległościowej, nawiązującej do tradycji tajnych studenckich stowarzyszeń wolnomyślicieli, zwłaszcza Towarzystwa Filomatów. Podczas studiów był prezesem Towarzystwa Akademików Polaków i działał w polskiej emigracji robotniczej.

Ksiądz Stychel był jednym z pionierów katolickiego ruchu społecznego w Polsce. W 1893 roku założył Katolickie Towarzystwo Robotników Polskich, wokół którego skupił kilka innych organizacji i w 1900 roku został prezesem tego Towarzystwa, pozostając nim do swej śmierci. Był członkiem Katolickiego Towarzystwa Rzemieślników Polskich.

Działalność polityczną rozpoczął w 1898 roku, kiedy został posłem do sejmu pruskiego. Był nim przez sześć lat. W latach 1904-1918 posłował do Reichstagu. W 1908 roku był kandydatem na prezesa Koła Polskiego z ramienia endecji. W swej działalności publicznej okazał się być dobrym mówcą, występującym w obronie polskości (m. in. dzieci z Wrześni). Podczas I wojny światowej wszedł w skład tajnego Komitetu Międzypartyjnego. W 1918 roku wyjechał do Szwajcarii, aby prowadzić rozmowy z paryskim Komitetem Narodowym Polskim, namiastką polskiego rządu cieszącą się międzynarodowym uznaniem państw Ententy. Działał na rzecz polskości Śląska: najpierw w Komitecie Obrony Górnego Śląska powstałej w Poznaniu w 1919 roku, a następnie w Związku Obrony Kresów Zachodnich. Obie organizacje zajmowały się udzielaniem wsparcia dla Ślązaków, działalnością propolską, krzewieniem oświaty.

Ideologicznie związał się Ligą Narodową, trójzaborową organizacją polityczną skupiającą przedstawicieli endecji, powstałej w 1893 roku. W 1919 roku ks. Stychel został posłem do Sejmu ustawodawczego i jego wicemarszałkiem. Uczestniczył w pracach nad Konstytucją Marcową jako wiceprzewodniczący komisji konstytucyjnej. Był zwolennikiem istnienia Senatu oraz wyboru prezydenta przez połączone izby Sejmu i Senatu. Należał do endeckiego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowo-Narodowego.

W II kadencji Senatu w latach 1923-1927 został jego wicemarszałkiem. Z uwagi na fakt, iż August Hlond w 1928 roku wydał zakaz kandydowania duchownych do Sejmu i do Senatu, ks. Stychel wycofał się z życia politycznego. Do śmierci jednak pozostał wierny swym przekonaniom jako członek Stronnictwa Narodowego powstałego w 1928 roku.

Pełnił szereg funkcji w archidiecezji poznańskiej. Był m. in.: kanclerzem kurii i prepozytorem Kolegiaty św. Marii Magdaleny w Poznaniu w 1896 roku. W 1925 roku otrzymał honorowy tytuł papieskiego prałata domowego. Zmarł 13 stycznia 1935 roku w Poznaniu.