Bł. Bronisław Komorowski

(1889-1940)

„…okazał on Chrystusową miłość wobec nich, pomagając najbardziej wycieńczonym, dzieląc się z nimi każdą strawą. Sam maltretowany i okrutnie dręczony, do końca zachował dla wszystkich otwarte serce i uśmiechniętą twarz. Stale podtrzymywał nas na duchu, zachowując postawę prawdziwie polska i kapłańską”

Więzień KL Stutthof Roman Bellwon o ks. Bronisławie Komorowskim

Ksiądz Bronisław Komorowski urodził się 25 maja 1889 roku w Barłóżnie w powiecie starogardzkim w rodzinie chłopskiej Jana i Katarzyny z domu Geńcz. Uczęszczał do Collegium Marianum w Pelplinie oraz do Gimnazjum w Chełmnie, gdzie był członkiem patriotycznej organizacji filomackiej. Po egzaminie maturalnym uczył się w latach 1910-1914 w Seminarium Duchownym w Pelplinie, gdzie przyjął święcenia kapłańskie w dniu 29 marca 1914 roku. Pełnił funkcję wikarego na parafii w Łęgowie, zaś od 1 maja 1915 roku w Gdańsku z którym był związany przez resztę swojego życia.

Po utworzeniu przez Ligę Narodów Wolnego Miasta Gdańsk włączył się aktywnie w działania na rzecz podtrzymania polskości we wspomnianym mieście. W czasie zajęć religii uczył dzieci historii oraz języka polskiego. W kościele św. Mikołaja w Gdańsku wygłaszał kazania w języku polskim. Ponadto w 1923 roku był współzałożycielem Towarzystwa Budowy Kościołów Polskich. Rok później dzięki wsparciu Polskiego Konsulatu w Gdańsku wspomniane Towarzystwo otrzymało starą ujeżdżalnię wojskową w dzielnicy Wrzeszcz, którą przekształcono w polski kościół pod wezwaniem św. Stanisława (poświęcony został w roku 1925, a konsekrowany 9 lat później). Wokół wspomnianego kościoła koncentrowało się życie gdańskiej Polonii. W latach 1933-1934 ks. Komorowski pełnił funkcję gdańskiego radnego. Był również członkiem, a nawet wiceprezesem Gminy Polskiej, z której jednak wystąpił w roku 1935 zrażony wewnętrznymi sporami w łonie organizacji. Po zjednoczeniu się organizacji polonijnych w Wolnym Mieście Gdańsku stał się członkiem zarządu Gminy Polskiej Związku Polaków. W celu powstrzymania działań germanizacyjnych w Kościele Katolickim zabiegał również o utworzenie na obszarze Gdańska polskich parafii personalnych. W 1937 zgodę na to wyraził papież Pius XI; wówczas w dniu 10 października tego roku biskup Edward O’Rourke mianował ks. Komorowskiego proboszczem parafii św. Stanisława. Jednakże pod naciskiem zdominowanego przez nazistów Senatu Gdańskiego decyzja ta została zawieszona już po upływie 3 dni.